Imke Gilsing (1976, Nederlands en Belgisch) is antropologe en vertelt verhalen voor een betere wereld. Ze werkte vijftien jaar, van Cambodja tot Congo, voor internationale organisaties zoals Greenpeace en de Verenigde Naties (UNESCO), totdat haar leven een drastische wending nam.
In 2010 werd Imke, toen vierendertig jaar, zomaar ineens, knetterpsychotisch. Ze waande zich het elfje Tinkerbel met schrijver en documentairemaker Jelle Brandt Corstius als haar Peter Pan en hallucineerde over het schrijven van een boek waardoor psychoten uit isoleercellen worden bevrijd.
Ze werd onder dwang opgenomen op een psychiatrische afdeling van een Nederlands ziekenhuis en werd tien dagen lang, moederziel alleen, kwetsbaar en ziek, opgesloten in een kaal hok onder het mom van zorg: de isoleercel. Het is het meest krankzinnige dat ze ooit in haar leven meemaakte, met een levenslang trauma, een panische angst voor de psychiatrie en nieuwe psychoses tot gevolg. Pure waanzin! Familie en vrienden keken machteloos toe en konden niets anders doen dan vol afschuw de barbaarse ‘behandeling’ gadeslaan. Imke verliet getraumatiseerd het ziekenhuis en nam zichzelf voor er alles aan te doen om haar lotgenoten uit de isoleercel te bevrijden.
Anderhalf jaar later werd ze opnieuw ziek. Ze wist een opname te voorkomen maar kreeg de diagnose schizofrenie, moest stoppen met haar werk en verhuisde noodgedwongen naar haar Brabantse geboortedorp Bergeijk. Gaandeweg ontdekte ze in haar leven met een psychotische kwetsbaarheid de ultieme antropologenklus: verslag doen van hoe het is om te leven met psychose en schizofrenie en hoe je daarvan wél kunt herstellen.
Dit is het verhaal van haar aangrijpende memoires, de Tinkerbel Trilogie. Een dag uit het leven van Tinkerbel (uitgeverij Ten Have) is het eerste deel van de trilogie. Het boek waar Imke in de isoleercel over hallucineerde! Het is het krankzinnige verhaal van haar psychose en hoe ze tien dagen in een isoleercel zat.
Een dag uit het leven van Tinkerbel is Imkes debuut als schrijfster én mensenrechtenactiviste mét schizofrenie.
Ze wil een wereld waarin iedere psychiatrische patiënt toegang heeft tot menswaardige zorg. Zorg zonder dwang en opsluiting, die mensenrechten respecteert en mensen beter maakt. Deze zorg bestaat wél, ook in de Nederlandse psychiatrie, maar is helaas nog niet toegankelijk voor psychiatrische patiënten in een crisissituatie. Daarom richt Imke de stichting en online community de Tinkerbell Family op. Want samen kunnen we veel meer bereiken: onze gezamenlijke stem laten horen, onze behoeften kenbaar maken, onze verhalen delen om anderen tot steun te zijn, onze mensenrechten waarborgen en een betere kwaliteit van leven creëren. En voelt niemand zich meer alleen.
Imke is inmiddels getrouwd (niet met Jelle 
) en woont liefdevol samen in Bergeijk, op de grens met België, waar ze geniet van het werken aan haar nieuwe missie, de rust en de natuur.